Zonder wielen zie ik haar op d’r werkplek ook kilometers maken. Op zeg maar een ver familielid van mij. Het blijft een wonderlijk gezicht. Trappen, maar geen meter vooruit komen. Ik zou zeggen ga samen met mij op pad. Fiets je lekker door het groen.
Toch, ik snap het ook wel weer. Meestal zit ze er niet zo lang op. Ik denk hooguit een minuut of tien achterelkaar. En dan is het waarschijnlijk net even teveel gedoe mij te pakken voor een té klein rondje.
Ze heeft deze stilstaande ros in huis gehaald omdat ze voor haar job, zittend, veel schermuren maakt. En langdurig zitten is slecht voor een mens. Dat ondervind zij aan den lijve.
Letterlijk.
Wist je dat Nederlanders per dag gemiddeld zeven of meer uur zitten? Dat is veel. Ik vermoed veel te veel.
Vandaar deze imitatie fiets naast haar bureau. Een uitkomst. Zo last zij korte pauzes in, om tussen de werkzaamheden door in beweging te blijven.
Doet ze goed.
Toch gaat mijn voorkeur uit naar buitenlucht, wanneer zij met mij de benen neemt.