Onze eerste ontmoeting was gelukkig net voor de brand. Ik zie haar nog binnen lopen. Een tikkeltje zenuwachtig. Knalgroen jack. Haar in een vlecht, samen met haar ouders.
Eerst lopend, daarna koffiedrinkend aan de lange tafel in het midden, bekijk ik haar vanaf een afstandje.
Waar ze over spraken kon ik net niet verstaan. Al was aan de toon te horen dat ze alle drie in opperste stemming waren.
Hoe kon het ook anders.
Af en toe keek ze mijn kant op en lachte. Echt, ik had haar nog niet eerder gezien. Maar precies vanaf dat moment wist ik het zeker. Met haar ga ik herinneringen maken!
Tot op de dag van vandaag ben ik haar grootste bezit en zij de mijne.
“Tussen twee haakjes, heb ik mij al voorgesteld?
Mijn naam is Koga.”