Ik was lam. Kon niet meer rechtop staan. Zeg maar gezakt door mijn hoeven.
Buiten recreatief ben ik namelijk ook werkpaard. Vol gepakt met soms een flink aantal kilo’s aan drukwerk of zware boodschappen. Nee, voor haar geen automobiel. Ze kan wel rijden hoor, maar verkiest mij én de trein voor lange afstanden.
Omdat ik niet lekker stond, moesten we dus terug naar de plek waar wij elkaar voor het eerst ontmoetten. Precies hetzelfde was de ruimte niet meer. Na die afschuwelijke brand is er wel een prachtig nieuw pand uit het as herrezen.
Terwijl zij wachtte hing ik in de touwen. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees. Zij wel, zij heeft vrees voor veel, en niet alleen voor hoogte. Niet voor niets pakt zij geen Volkswagen.
Voor mij was er een andere stalen ros, prachtig van kleur, appeltjesgroen, maar zonder power. Alle kracht moest uit d’r tenen komen. Nu zij mij heeft en kan laden is haar actieradius flink toegenomen. Dijken, polders, duinen, bossen, dorpen, steden. Stilte en drukte, allemaal bereikbaar. Ook zonder Polo.
Nog even terug naar die fietslift waar ik in hing. Vanaf boven kon ik alles goed zien. Zij dacht dat het een kwestie was van bouten aandraaien. Maar nee, het ging er flink aan toe. Boren, vijlen en volgens mij ook vrezen. De ietwat zwakke constructie hersteld door vakmanschap.
Standaard in orde.
Maar wat moet je? Wat te doen als je staat met panne onderweg? Lekgereden bijvoorbeeld of een kapotte ketting?
Ta-da!
Dan is daar vriend Wegenwacht Fiets. Jawel, 24/7 pechhulp voor fietsen, in heel Nederland. Ook de elektrische. En zelfs thuis, voor de deur. Dit heeft ze meteen geregeld.
Voor als het spaak loopt.